Gisteren had ik al een goede daad verricht: ik vond een portemonee (met ov-chipkaart en creditcard) in de WC van de sprinter en heb die aan de conducteur afgegeven.
Vandaag liep ik de AH to Go in en rekende een pot Nutella en een bakje meloen af.
Naast mij kwam een man staan en zei: "Sorry meneer, spreekt u Nederlands?"
"Ja," zei ik en meende te horen dat hij een allochtoon accent had. De man leek mij van mijn eigen leeftijd, maar klonk als een Turkse immigrant van jaren geleden.
"Zou ik u iets mogen vragen?" vervolgde de man.
"Als u snel bent," antwoordde ik, terwijl ik stond af te rekenen: ik wilde een metro halen.
"Zou ik iets mogen drinken," vroeg de man.
Mijn brein ging razendsnel: hij vraagt niet om water, hij ziet er niet uit als een dakloze, maar is het waarschijnlijk wel.
"Wil je een biertje?" raadde ik.
Dat was in de roos: de man knikte.
"Ga maar een biertje pakken", zei ik, "dan betaal ik dat wel."
Snel pakte hij een Desperados, niet het goedkoopste biertje voor 2,70 euro.
Maar als mens besef je: ik had hem kunnen zijn. Wat zou ik niet blij zijn met een biertje in de ochtend, terwijl ik de hele dag nog zou moeten rondhangen op Amsterdam Centraal: lekker warm, maar geen klap te doen. Hoe kom je zo'n dag door? Kortom: ik gunde deze vriendelijke man zijn ochtendbiertje en rekende af.
"Dank u wel, meneer" zei de man, schudde mijn hand en omhelsde me.
Ik geef toe dat ik daarna even heb gecontroleerd of mijn zakken niet gerold waren.
Maar nee, ik had alles nog en ik had hopelijk een lieve zielige zwerver door de ochtend heen geholpen.
