Introductiedagen

("Marilyn who?" by torkristensen is licensed under CC BY-NC-SA 2.0)

Tijdens de Leidse introductiedagen in augustus 1979 nam onze mentor ons mee van feest naar feest. Tussen de studenten wees hij op een romantisch uitgedoste jonge man en zei: "Kijk, dat is Boudewijn Büch. Die schrijft in de Mare, vooral over begraafplaatsen en Goethe."

Maar ik schreef op de muur van de wc van het studentenhuis (er lag een zwarte viltstift voor klaar) het volgende rijmpje:

Een ondeugend briesje blies onder haar rok
en gaf haar bloot tot aan haar jarretelletje
Een dronken man die stond te pissen schrok
en trok zijn rits muurvast in zijn velletje.

De tijd verglijdt

("Parliament Clock" by Aldaron is licensed under CC BY-SA 2.0)

De tijd verglijdt
zo zei de meid
Het kwaad bestaat
zei de soldaat
De wind verblindt
zo zei het kind
Het gehoor bevroor
zei de pastoor
De dauw ziet blauw
zei de mevrouw
Taal is kabaal
zei de generaal
Tot strijd bereid
zo zei de geit

Maar de winnaar
was de minnaar
die boog met gemak
in zijn purperen pak

En niemand in het koninkrijk
gaf hij ooit nog ongelijk

Pokémon Go

Mijn vrouw kent Pokemon Go niet en denkt dat ook niemand anders het kent.
Mijn diëtiste heeft het spel vroeger wel gespeeld, en mijn kapper ook. Beide zijn betrekkelijk jong.
Ik moet meer bewegen van de dokter, maar de home trainer hangt me de keel uit: je trapt van niks naar nergens.
Zomaar een wandelingetje maken is zonder hond evenmin aantrekkelijk.
Pokemon Go spelen blijkt momenteel een oplossing. Eén doel van PG is Pokemons (pocket monsters) vangen. En die zitten buiten (world wide), en dus ook in de wijk waar ik woon. Maar je moet er de deur voor uit. Om Pokemons te vangen heb je Pokeballs nodig, en die kun je gratis ophalen bij Pokestops. Bij Station Almere Oostvaarders is veel te vinden: naast Pokemons en Pokestops ook Gyms, waar je met je eigen team tegen een ander team kunt vechten met je Pokemons. Er zijn in zulke Gyms ook wel raids, waar je met een team een ongelooflijk sterke eindbaas moet verslaan. Tot slot kun je overal ook één-op-één Battles aangaan met anderen, en dat allemaal op je smartphone. In de Battles stel je je drie sterkste Pokemons op, in de hoop dat je daarmee je tegenstander kunt verslaan. Je hoeft niet per se met je grootste monsters op de proppen te komen: kleintjes die veel snelle aanvallen met electriciteit, gif of modder kunnen uitvoeren zijn soms te prefereren.
Ik heb vakantie, het weer is redelijk en dus ga ik dagelijks op Pokemonjacht, hetzij lopend of op de fiets. Regelmatig sta ik stil met mijn smartphone bij een Pokestop of Gym. Ik neem aan dat de meeste mensen zullen denken dat ik aan het WhatsAppen ben, of de route bekijk op Google Maps. Vandaag liep er een oudere man zijn hondje uit te laten en vroeg in het voorbijgaan:
"Aan de Pokemon?"
"Ja, inderdaad," antwoordde ik: "Ik had ooit in 2016 een account aangemaakt maar ben toen vrij snel gestopt. Ik ben weer begonnen om wat beweging te krijgen."
"Er is veel nieuws bijgekomen, hoor ik."
"Ja, dat klopt. Maar ik ben nu even in gevecht, dus ik ga me even concentreren."
"Succes dan," zei de man en liep door met zijn hondje.
Het gevecht was met R, de criminele tegenstrevers van de Pokemon-onderzoekers. Die mevrouw van R, Grunt van Team Rocket, ziet er aantrekkelijk uit, maar ze kan het van mijn Pokemons niet meer winnen. En dus moet ze haar cadeautjes afstaan.
Toen ik op het punt stond om weer verder te fietsen, fietsten er twee meisjes langs waarvan er eentje zei: "Prettige dag nog, meneer."
Of dit ook nog op Pokemon sloeg, weet ik niet, maar het was in elk geval erg aardig.
Bij de skatebaan en de grafittimuur naast het station en de AH was het een drukte van belang. Hier kon ik weer de nodige Pokeballs ophalen.
Ik werd benaderd door twee Marokkaanse pubers: "Welk Team bent u?"
"Team Rood."
"Oh, niet deze Gym aanvallen: we hebben hem net veroverd."
Ik stond naast een blauwe Gym met twee Pokemons erin om hem te verdedigen.
"Nee, ik was niet van plan om hem aan te vallen."
"Welk level bent u?"
"Niet zo heel hoog: 25."
"Ah, ik ben 22," zei de ene jongen.
"En ik 19," zei de andere.
"We gaan nu naar Het Zeearendsnest om daar een rode Gym te veroveren."
Die Gym was net nog geel, maar die heb ik veroverd, en ik heb er een Rampardos achtergelaten ter verdediging.
"Okay, succes ermee!" zeg ik en ik zie ze inderdaad de juiste kant oplopen.
"Misschien komen we elkaar nog wel eens tegen," roept de ene jongen nog, achteruitkijkend.

"Kijk, U dacht dat dat vals was!"

In de jaren zestig kocht mijn vader een koffergrammofoon, en hij kreeg van iemand op zijn werk een stapel platen mee: singletjes en langspeelplaten. Er zat een singeltje bij dat ik als kind veelvuldig beluisterd heb, maar waar ik toen weinig van begreep. Het was een plaatje uit 1962 waarin (op de B-kant) Wim Sonneveld een interview hield met Godfried Bomans, twee mannen van wie ik als ventje van een jaar of zes nog nooit gehoord had. Ik snapte ook niet echt dat het cabaret was, en dat ze deden alsof Bomans een beroemde componist was. Dat het allemaal erg leuk moest zijn, begreep ik wel, want je hoorde het publiek lachen, maar de meeste grappen gingen langs mij heen. Wie was in hemelsnaam Renata Tebaldi? Wat was de 31-toonsoort? De passage waarin Bomans iets voorspeelt met een apart loopje was leuk, omdat hij daarna meteen met zijn geaffecteerde stem tegen Sonneveld zei: "Kijk, U dacht dat dat vals was!" Het klonk ook een beetje vals (eigenlijk: dissonant, want een goed gestemde piano klinkt niet vals), maar tegelijkertijd verrassend mooi. Afijn, ik was dit plaatje volkomen vergeten, totdat iemand van het Godfried Bomans Genootschap er over begon op Facebook. En ik vond het plaatje op YouTube: ik herkende de hele dialoog weer, maar nu kon ik de grappen een stuk beter plaatsen.

Katje Matje

Een week of twee geleden kwam er een mager jong katje onze tuin inlopen. De tuindeur stond open en ze ging op de mat zitten met zo'n koppie van "Leuk hier! Ik mag zeker wel naar binnen?" Ik duwje haar zachtjes weer naar buiten, want Mereie wil absoluut geen dieren in huis hebben. Het katje ging vrolijk verder op expeditie door de tuin en de buurt, en ik besloot haar Katje Matje te noemen.
Vorige week, op een vroege avond zag ik Katje Matje de tuin weer inlopen. Elke bloempot, Keulse pot en vuurkorf was interessant en werd beklommen en besnuffeld voor nadere inspectie. We hebben een rare kromme boom in de tuin staan, en Katje Matje wilde weten of er niets in de top te vinden was. Dus ze begon overmoedig aan een vervaarlijke klimtocht en ze kwam heel hoog. Maar in de top was niets, dus moest ze weer terug. Die tocht was nog vervaarlijker; soms gleed ze van de stam en hing ze met de nageltjes van haar voorpoten in het luchtledige. Maar uiteindelijk wist ze op bewonderenswaardige wijze heelhuids de grond weer te bereiken.

Vandaag hoorde ik in de verte miauwen: een kat ergens in een tuin. Dacht ik. Totdat ik Mereie van boven hoorde roepen: "Er zit een kat in huis!" Ik naar boven. Ja hoor, het was Katje Matje, die op slinkse wijze via de open tuindeur langs mijn bureau moet zijn geglipt. Katje Matje inspecteerde nieuwsgierig en mauwend een verdieping, en toen ik er aan kwam, schoot ze nog een verdieping hoger. Ze liet zich niet zomaar naar beneden jagen, dus na een kleine klopjacht had ik haar bij de kladden. De trappen weer afgedragen en buiten gezet. Maar Katje Matje wil nog altijd graag naar binnen: "Mauw! Mauw!"

Heul hard zwemmen

"Swimming and Diving (02/22/2017)" by davidmoore326 is licensed under CCBY-NC-ND 2.0

Je zult maar helemaal idolaat zijn van sport. Niet om naar te kijken, maar vooral ook om te doen. Dat kan. Zwemmen bijvoorbeeld. Niet zomaar baantjes trekken. Hard zwemmen. Keihard zwemmen. Harder zwemmen dan ieder ander. Dan moet je daar al vroeg mee beginnen, als kind. Elke dag zwemmen, uren lang trainen, wedstrijdzwemmen, fietsen ook. De longen uit je lijf sporten. Altijd op tijd naar bed, gezond eten, gezond drinken, nooit alcohol, niet roken, niet blowen, geen pillen, bijna geen feestjes, misschien ook niet zoveel vrienden. En dat dan jaren en jaren achter elkaar.
Je had in die tijd ook een opleiding doktersassistent (m/v) kunnen volgen. Of meester in de rechten (m/v) worden. Of scenarioschrijver (m/v). Pianist (m/v). Kunstschilder (m/v). Architect (m/v). Consultant (m/v) desnoods.
Maar jouw passie is zwemmen. Heul hard zwemmen. Om te beginnen het hardst van Nederland. En wat blijkt na al die jaren? Er is iemand die 0,01 seconden sneller zwemt dan jij. Die gaat naar de Olympische Spelen. Jij niet. Dan baal je dat jouw talent heel hard zwemmen is.

De Bordeaux Supérieur die geen Chinees dronk

Toen de pandemie uitbrak, werd het tijdens de lockdown steeds praktischer om spullen online te bestellen.
Zo ook wijn. Nu wil ik niet veel meer betalen dan bij Albert Heijn, dus ik bestelde vooral doosjes in de aanbieding met rentepunten van de ING (niet dat dat nu veel uitmaakt, maar goed...).
Onlangs viel er echter een wel heel aparte aanbieding op de mat.
Op de voorkant stond de afbeelding van een fles Château Grand Jour, Sélection Bordeaux Supérieur uit topjaar 2016.
Normaal 12,50 euro, nu 5,99 euro per fles.
Nou nou nou...
Hoe zal dat gegaan zijn? Ik stel me het volgende voor...
De baas van de Wijnbeurs hangt aan de telefoon met het Franse chateau.
De kasteelheer moppert dat hij in zijn maag zit met een overzeese zending Bordeaux voor China die wegens de pandemie op de valreep is gecancelled.
"Om hoeveel vaten gaat het?" informeert de baas van de Wijnbeurs.
"Het gaat om zee-containers! Avec bouteilles!"
"Wat zouden die Chinezen betaald hebben per fles?"
"Negen euro."
"Weet je wat? Ik maak je los van een zeecontainer voor drie euro per fles."
"Duizend bommen en granaten, ben je gek geworden? En ik al die dozen weer openmaken, alle Chinese backlabels er afweken en er Europese op plakken, zeker? Nou, weet je wat? Voor drie euro per fles accepteer je de Chinese labels. En jij bekostigt de vrachtwagen naar Nederland. En je betaalt meteen handje contantje." (Maar dat dan allemaal op z'n Frans, hè?)
Aldus geschiedde.
De baas van de Wijnbeurs liet nog een kleurig foldertje drukken met uitleg - want kleurenfolders kosten tegenwoordig ook geen drol meer sinds de drukkers zonder opdrachten zitten vanwege internet en corona.
En zo kwam het dat ik een doosje dure, maar afgeprijsde Bordeaux kocht...
Eigenlijk alleen maar om een foto op internet te kunnen zetten van dat Chinese label achterop de fles!