Vlaardingen

Ik heb er mijn hele jeugd in Vlaardingen gewoond. Eerst woonden we in het centrum, later in de Holy. Vlaardingen is geen stad waarover meeslepende gedichten zijn geschreven. Dat ene gedicht van de Vlaardingse dichter Lévi Weemoedt (Ies van Wijk) zegt een hoop:

VLAARDINGS ROEM

Geen haringbuis, geen kotter en geen botter
geen logger en geen stoomfiets, ach! geen fluit
zag ik vanavond op de stroom.

'k Zat aan de Doodsrivier. Slechts een condoom
dreef goedgemutst het zeegat uit.

Toch heb ik wel nostalgische herinneringen aan Vlaardingen, vooral uit de periode dat we in het centrum woonden. We speelden cooibooitje en indiaantje in de Stationsstraat (waar ik woonde), de Prins Hendrikstraat en de Pieter Karel Drossaartstraat. Later breidde ons speelterrein zich uit tot in het parkje met vijver op het Mendelssohnplein. Aan dat Mendelssohnplein woonde ook mijn eerste piano-lerares, mevrouw Kamerman – een bejaarde kakmadam die stiekem al snel Kamertrut ging heten. Een paar jaar later kreeg ik pianoles in de muziekschool op de Markt, waar de Grote Kerk stond.
Mijn nieuwe piano-leraar was een buikig mannetje van wie ik de naam vergeten ben: hij rookte dikke sigaren en had maar negen vingers. Het laatste stukje van zijn sigaar rookte hij op in een pijp.
Ik zie al die plaatsen uit mijn jeugd nog levendig voor me: de Oude Haven met de Vismarkt, de Schoolstraat en het stadhuis, de Westhavenkade en ‘t Hoofd. Op Hoop van Zegen van Herman Heijermans speelt zich in Vlaardingen af: “De vis wordt duur betaald.” Dan weet je het wel. De Schiedammers noemden ons ‘haringkoppen’ (en wij noemden hen ‘jeneverneuzen’) Maar verder... zo min als er een meeslepend gedicht is geschreven over Vlaardingen, zo min bestaat er een weemoedig lied over deze stad. Het dichtst in de buurt komen nog de Amazing Stroopwafels met hun lied over de Oude Maasweg, vanuit Vlaardingen bezien aan de andere kant van de Nieuwe Maas, in de Botlek. Maar Oude Maasweg, deels in het Engels, deels in het Nederlands, is wel meteen het allermooiste lied uit de regio.

Sittin' on a highway in a broken van
Thinkin' of you again
Guess I have to hitchhike to the station
With every step I see your face
Like a mirror looking back at me
Sayin' you're the only one
Making me feel I could survive
I'm so glad to be alive
Nowhere to run and not a guitar to play
Mixed up inside and it's been raining all day
Since you went away
Manhattan Island Serenade

'k Zit hier op de snelweg met een lege tank
Regen klettert op het dak
Ik zal nou wel naar huis toe moeten liften
Ik denk aan jou bij elke stap
In de verte blijft de Transit staan
Ik kom nooit meer van je los
'k Zie de Caltex in de nevel
Olievlekken op de Maas
'k Loop wel door maar ik kan nergens heen
't Regent nog steeds en ik voel me zo alleen
Nu 'k je nooit meer zie
Oude Maasweg, kwart voor drie
Nu 'k je nooit meer zie
Oude Maasweg, kwart voor drie.

NASCHRIFT: En dan blijken de Amazing Stroopwafels toch ook nog een (niet al te positief) lied over Vlaardingen te hebben gemaakt.