Een week of twee geleden kwam er een mager jong katje onze tuin inlopen. De tuindeur stond open en ze ging op de mat zitten met zo'n koppie van "Leuk hier! Ik mag zeker wel naar binnen?"
Ik duwje haar zachtjes weer naar buiten, want Mereie wil absoluut geen dieren in huis hebben. Het katje ging vrolijk verder op expeditie door de tuin en de buurt, en ik besloot haar Katje Matje te noemen.
Vorige week, op een vroege avond zag ik Katje Matje de tuin weer inlopen. Elke bloempot, Keulse pot en vuurkorf was interessant en werd beklommen en besnuffeld voor nadere inspectie. We hebben een rare kromme boom in de tuin staan, en Katje Matje wilde weten of er niets in de top te vinden was. Dus ze begon overmoedig aan een vervaarlijke klimtocht en ze kwam heel hoog. Maar in de top was niets, dus moest ze weer terug. Die tocht was nog vervaarlijker; soms gleed ze van de stam en hing ze met de nageltjes van haar voorpoten in het luchtledige. Maar uiteindelijk wist ze op bewonderenswaardige wijze heelhuids de grond weer te bereiken.
Vandaag hoorde ik in de verte miauwen: een kat ergens in een tuin. Dacht ik. Totdat ik Mereie van boven hoorde roepen: "Er zit een kat in huis!" Ik naar boven. Ja hoor, het was Katje Matje, die op slinkse wijze via de open tuindeur langs mijn bureau moet zijn geglipt. Katje Matje inspecteerde nieuwsgierig en mauwend een verdieping, en toen ik er aan kwam, schoot ze nog een verdieping hoger. Ze liet zich niet zomaar naar beneden jagen, dus na een kleine klopjacht had ik haar bij de kladden. De trappen weer afgedragen en buiten gezet. Maar Katje Matje wil nog altijd graag naar binnen: "Mauw! Mauw!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten