Abraham

Ik ben persoonlijk nooit zo'n fan geweest

van Vader Abraham.

Ik bedoel:

Het Kleine Café Aan de Haven vond ik nog wel okay,

maar dat Smurfenlied is echt überbagger.

Die man wordt zwaar overschat.

Dus dat ze een koek naar hem maken

vind ik persoonlijk teveel eer.

Ik vind die koek niet eens goed lijken, zo zonder bolhoed.

Maar ik begon het pas een beetje te begrijpen toen ik hem

in de Volksverhalenbank weer tegenkwam.

Hij is ook die Abraham van die moppen.

Na het eten, onder het gezellige licht

van de schemerlamp leest Saar de krant.

Bij het lezen van de overlijdensberichten stuit ze

op een bekende en roept Moos.

"Weet je dat Abraham is overleden?" zegt ze ontzet.

"Abraham?" zegt Moos, "die zou morgen nog wel komen kaarten."

"Klopt," zegt Saar: "Kijk maar, in het bericht

staat nog: 'In plaats van kaarten'."

Ik heb op papier en in gedachten al

honderd keer een dankwoord geformuleerd

voor deze smakelijke Abraham.

En elke serieuze poging strandde

in een treurig soort grafrede.

Vandaar deze onserieuze poging.

Ik ben niet echt 50 geworden,

maar eerder 18 + 32.

Ik heb begrepen dat de echte Vader Abraham

uiteindelijk 175 jaar oud is geworden.

Kijk, daar teken ik voor, want dat betekent straks:

ruim een eeuw pensioen!