"Kijk, U dacht dat dat vals was!"

In de jaren zestig kocht mijn vader een koffergrammofoon, en hij kreeg van iemand op zijn werk een stapel platen mee: singletjes en langspeelplaten. Er zat een singeltje bij dat ik als kind veelvuldig beluisterd heb, maar waar ik toen weinig van begreep. Het was een plaatje uit 1962 waarin (op de B-kant) Wim Sonneveld een interview hield met Godfried Bomans, twee mannen van wie ik als ventje van een jaar of zes nog nooit gehoord had. Ik snapte ook niet echt dat het cabaret was, en dat ze deden alsof Bomans een beroemde componist was. Dat het allemaal erg leuk moest zijn, begreep ik wel, want je hoorde het publiek lachen, maar de meeste grappen gingen langs mij heen. Wie was in hemelsnaam Renata Tebaldi? Wat was de 31-toonsoort? De passage waarin Bomans iets voorspeelt met een apart loopje was leuk, omdat hij daarna meteen met zijn geaffecteerde stem tegen Sonneveld zei: "Kijk, U dacht dat dat vals was!" Het klonk ook een beetje vals (eigenlijk: dissonant, want een goed gestemde piano klinkt niet vals), maar tegelijkertijd verrassend mooi. Afijn, ik was dit plaatje volkomen vergeten, totdat iemand van het Godfried Bomans Genootschap er over begon op Facebook. En ik vond het plaatje op YouTube: ik herkende de hele dialoog weer, maar nu kon ik de grappen een stuk beter plaatsen.